Osłabienie lub nadmierne napięcie mięśni to problem, który może się pojawić u każdego z nas. Przyczyn takiej przypadłości może być bardzo dużo, a część z nich może mieć podłoże neurologiczne. Wiele z tych wątpliwości pozwoli rozwiać Badanie EMG, czyli elektromiografia. Co to jest badanie EMG, dla kogo jest przeznaczone i na czym polega?
Elektromiografia to badanie elektrofizjologiczne pozwalające na ocenę funkcjonowania mięśni, a także nerwów. Pozwala lekarzowi zdiagnozować wiele chorób neurologicznych i układu mięśniowego. Dzięki badaniu można sprawnie zlokalizować zmiany patologiczne w mięśniach, ustalić ich charakter, a także określić dynamikę rozwoju choroby. Wynik badania pozwala określić miejsce, w jakim zlokalizowane są patologie oraz ich charakter.
Dla kogo badanie?
Badanie EMG przeznaczone jest dla pacjentów, którzy wymagają diagnostyki układu nerwowego. Przykładem mogą być choroby wskutek ucisku nerwów takich jak zespół cieśni nadgarstka, zespół cieśni kanału stępu, a także chorób złącza nerwowo-mięśniowego, np. miasteni. Wykorzystuje się je również w celu rozpoznania np. dystrofii mięśniowych, stwardnienia bocznego zanikowego, rdzeniowego zaniku mięśni, a także uszkodzenia mięśni wskutek urazu lub kontuzji. Z badaniem EMG mogą się spotkać również pacjenci cierpiący z powodu zespołów korzeniowo-szyjnych i lędźwiowo-krzyżowych (rwa barkowa, rwa kulszowa), zespołu sztywności o różnej etiologii, czy też w przypadku nadmiernego nieprawidłowego napięcia w przebiegu chorób układu nerwowego (spastyczność). Zakres diagnozowanych schorzeń jest bardzo szeroki i często badanie jest jedyną metodą, która pozwala postawić lekarzowi określić chorobę.
Ze względu na metodę, elektromiografii powinny wystrzegać się osoby posiadające wszczepiony rozrusznik serca, sztuczne zastawki lub inne elementy metalowe w sercu lub w pobliżu badanego miejsca na ciele. Badania powinny także unikać kobiety w ciąży.
Na czym więc polega to badanie?
Badanie można podzielić na kilka części. Najczęściej nie wykonuje się ich jednocześnie w trakcie jednej sesji. O tym, w jaki sposób będzie przeprowadzone badanie, decyduje lekarz na podstawie zgłaszanych dolegliwości. Pierwszą częścią badania jest elektroneurografia, która bada przewodnictwo w nerwach obwodowych. Po nim wykonuje się badanie właściwe mięśni. W badany mięsień wprowadza się drobne elektrody igłowe w odległości 1-2 centymetry od siebie. Przez elektrody przeprowadza się bodziec elektryczny, dzięki któremu można zarejestrować mięsień w trakcie spoczynku, dowolnego ruchu lub wysiłku.
Kolejna częścią badania to próba miasteniczna, zwana też próbą nużliwości lub męczliwości. Jest to badanie transmisji nerwowo-mięśniowej, które pozwala lekarzowi ocenić przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Stosuje się ją w diagnostyce miastenii, czyli nużliwości mieśni. Ta część badania nie jest inwazyjna i nie wymaga stosowania elektrod igłowych. Za pomocą elektrod mocowanych na powierzchni skóry stymuluje się mięśnie, wykorzystując supramaksymalne bodźce.
Próba tężyczkowa to badanie pozwalające zdiagnozować nadpobudliwość nerwowo-mięśniową. Ta część diagnostyki EMG pozwala zdiagnozować tężyczkę – chorobę objawiającą się wzmożoną pobudliwością nerwowo-mięśniową. W tym przypadku również stosuje się elektrody igłowe. Tym razem mocuje się je pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym. Następnie przez ok. 10 minut zakłada się opaskę elastyczną po to, aby powstrzymać przepływ krwi aż do pojawienia się uczucia silnego mrowienia. Po zwolnieniu mankietu uciskowego lekarz dzięki elektrodom może zaobserwować czy pojawiają się objawy choroby.
Czy badania boli?
Elektromiografia stymuluje nerwy i pozwala obserwować szybkości, z jaką przewodzone są impulsy. Wiele osób obawia się samego badania ze względu na używanie prądu elektrycznego. Jego parametry są jednak tak dobrane, aby były dla chorego całkowicie nieszkodliwe. Momentem, który może być nieprzyjemny, choć zazwyczaj nie jest bolesny, jest stymulacja nerwu. Impulsy elektryczne pobudzajace układ nerwowy są jednak krótkie i o niewielkim natężeniu. Większym dyskomfortem mogą być niekontrolowane skurcze mięśni czy też uczucie mrowienia, jednak te niedogodności mijają po zakończeniu badania. Innym dyskomfortem może być samo zastosowanie elektrod igłowych. Trzeba przy tym pamiętać, że taka elektroda jest dużo cieńsza, niż igły powszechnie używane w medycynie. Ukłucie w tym przypadku, choć odczuwalne to nie jest tak bolesne.
Jak przygotować się do badania?
Bezpośrednio przed badaniem należy poinformować lekarza o aktualnie przyjmowanych lekach, zwłaszcza o lekach obniżających krzepliwość krwi (heparyna, aspiryna, acenocumarol). Pacjenci, którzy zażywają doustne antykoagulany, na 3 dni przed badaniem powinni zacząć stosować heparynę drobnocząsteczkową. W przypadku osób chorujących na miastenię, w dniu badania nie mogą przyjmować leku przeciw tej chorobie. Trzeba pamiętać, że wszystkie zmiany w dawkowaniu leków powinny odbywać się po konsultacji i za zgodą lekarza prowadzącego.
Przed badaniem należy dokładnie umyć badaną część ciała. W okolicy badanego miejsca nie można używać kremów, maści lub innych kosmetyków przeznaczonych na skórę. Podczas badania należy również ściągnąć wszystkie metalowe ozdoby, gdyż może to zaburzyć wyniki.
Samo badanie trwa ok. 15 minut, a jego wyniki są dostępne bezpośrednio po zakończeniu badania. Dzięki temu badanie EMG pozwala zapoznać się z wszystkimi nieprawidłowościami związanymi z funkcjonowaniem mięśni oraz nerwów. Pozwala sprawnie ustalić poziom zmian patologicznych, a także ich charakter i dynamikę rozwoju choroby. Dzięki temu lekarz może skutecznie zdiagnozować wiele chorób neurologicznych, a poprawna diagnoza to podstawa walki z chorobami układu nerwowego i przewodnictwa mięśniowo-nerwowego.
Wszystkich pacjentów zainteresowanych badaniem EMG odsyłamy na podstronę badanie EMG lub do kontaktu w celu umówienia wizyty
Comments are closed.