Poradnia Dermatologiczna Częstochowa

Opryszczka wargowa powodowana jest przez wirus opryszczki HSV-1 oraz HSV-2. Objawia się występowaniem pęcherzy  i  owrzodzeń na ustach. Zwykle przebiega bezobjawowo. Nawrotom sprzyja osłabienie odporności i stres. Opryszczka wargowa jest zaraźliwa, przede wszystkim płyn surowiczy. Pozbycie się wirusa opryszczki nie jest możliwe, stosowane są zazwyczaj maści antybiotykowe i leki przeciwwirusowe.  Częste nawroty należy przeanalizować pod kątem przyczyn zaburzeń układu immunologicznego.

Grzybica skóry to najczęstsze przypadłości, z którymi pacjenci zgłaszają się do poradni dermatologicznej. Grzybica nie jest wynikiem złej higieny wręcz przeciwnie zbyt częsty kontakt z wodą wyjaławia skórę detergentami. Do zakażenia może dojść również poprzez, noszenie pożyczonego obuwia, korzystania ze wspólnych urządzeń sanitarnych czy noszenia niewygodnego, gumowego obuwia. Najbardziej narażone są osoby z obniżoną odpornością, chore na nowotwory, stosujące przewlekle antybiotyki, kortykosteroidy i leki immunosupresyjne. Wygląd zmiany zależny jest od rodzaju grzybicy. Często rozpoznanie i postawienie diagnozy wspiera zastosowanie lampy Woody, a także pobranie zeskrobin oraz wymazów do badania laboratoryjnego. Leczenie obejmuje stosowanie preparatów zewnętrznych, leków doustnych i dezynfekcje obuwia oraz przestrzeganie zasad higieny.

Czyrak to zapalenie mieszka włosowego i otaczających go tkanek. W trakcie jego przebiegu tworzy się tkanka martwicza oraz dochodzi do obumarcia i rozkładu tkanek zlokalizowanych wokół mieszka włosowego. Bakterią wywołującą jest gronkowiec złocisty. Czyrak może dotknąć zarówno dzieci jak i dorosłych z osłabionym układem immunologicznym. Objawia się rumieniem a następnie guzkiem o zabarwieniu czerwono-fioletowym. Najbardziej niebezpieczne są czyraki powstające na twarzy. Mogą one wywołać zapalenie opon mózgowych. W leczeniu stosuje się antybiotykoterapię, maści o działaniu przeciwzapalnym, natomiast zmiany martwicze usuwa się chirurgicznie.

Usunięcie kleszcza to drobny, ale istotny zabieg dermatologiczny, który ma na celu szybkie i bezpieczne pozbycie się pasożyta ze skóry. Jest to ważne, ponieważ kleszcze mogą przenosić groźne choroby, takie jak borelioza czy kleszczowe zapalenie mózgu. Im dłużej pasożyt pozostaje w skórze, tym większe ryzyko transmisji patogenów.

Zabieg wykonuje się przy użyciu sterylnych narzędzi – najczęściej pęsety lub specjalnego haczyka. Kleszcza chwyta się jak najbliżej skóry i wyciąga powolnym, jednostajnym ruchem, unikając jego zgniatania. Po usunięciu miejsce ukąszenia dezynfekuje się i – w razie potrzeby – zakłada opatrunek. Zaleca się obserwację miejsca wkłucia oraz ewentualne zgłoszenie się na dalszą konsultację, jeśli pojawią się niepokojące objawy.

Liszaj płaski nie jest zakaźną chorobą, może zajmować skórę, błonę śluzową a także owłosioną skórę głowy. To płaskie, swędzące, purpurowe grudki.  Powstaje w wyniku min. chorób autoimmunologicznych, gdy komórki układu odpornościowego atakują własny organizm. Może występować u osób cierpiących na marskość wątroby lub cukrzycę. Leczenie polega na łagodzeniu objawów, gdyż przyczyny jego powstawania nie są znane. Najczęściej test to terapia lekami przeciwhistaminowymi oraz sterydami

Wyróżniamy również Liszajca zakaźnego. Jest to bardzo zakaźna choroba i charakteryzuje się powstawaniem strupa o miodowym zabarwieniu. Może występować u osób cierpiących na marskość wątroby lub cukrzycę. Wywoływany jest najczęściej przez bakterie gronkowca złocistego, paciorkowca z grupy B lub mieszankę obu bakterii. Liszajec zakaźny może tez pojawić się w wyniku różnych chorób np. wszawicy, świerzbu, ospy wietrznej lub kontaktowego zapalenia skóry. Bakterie atakują skórę szczególnie szyi, twarzy, okolic ust i nosa. Jako terapię stosuje się antybiotykoterapię oraz maści z flucydyą lub mupirocyną.

Trądzik różowaty to przewlekła zapalna choroba skóry twarzy. Charakteryzuje ją zaczerwienienie, krostki oraz pajączki. Jedną z przyczyn powstania choroby są zaburzenia hormonalne (min. choroby tarczycy), zaburzenia naczyniowo-ruchowe, zakażenia bakteryjne. Zbyt długie stosowanie maści zawierających sterydy. Trądzik różowaty rozpoczyna się zwykle skłonnością do rumienia na twarzy. Z czasem rumień pozostaje a wraz z nim pojawiają się naczynka krwionośne (pajączki), grudki i krosty wraz z towarzyszącym im swędzeniem i pieczeniem. Trądzik różowaty leczy się preparatami przeciwzapalnymi, przeciw bakteryjnymi, poprawiającymi krążenie.  Ogromne znaczenie ma właściwa pielęgnacja, gdyż często dochodzi do podrażnień.

Problem występowania rumienia najczęściej pojawia się w towarzystwie skóry naczynkowej.  Płytko unaczyniona skóra charakteryzuje się mało elastycznymi naczyniami krwionośnymi, jest cienka, delikatna i podatna na podrażnienia. Wyróżniamy różne mechanizmy powodujące emocje, ciepło, leki, dodatki do żywności (glutaminian), czynniki endokrynne. Trafna diagnoza oraz skuteczna farmakoterapia nim. fitoterapię izoflawonami oraz terapia estrogenami przynosi efekty. Istotnym elementem jest właściwa pielęgnacja preparatami wzmacniającymi naczynia krwionośne.

Wymaz mykologiczny z paznokcia to proste badanie diagnostyczne, które pozwala wykryć obecność grzybów chorobotwórczych – najczęściej dermatofitów, drożdżaków lub pleśni. Jest ono szczególnie ważne w przypadku podejrzenia grzybicy paznokci, ponieważ umożliwia potwierdzenie diagnozy i dobranie odpowiedniego leczenia.

Materiał pobiera się ze zmienionej chorobowo płytki paznokciowej – zwykle z jej powierzchni lub spod wolnego brzegu – przy użyciu sterylnego skalpela, sondy lub szczoteczki. W niektórych przypadkach konieczne jest też pobranie fragmentu paznokcia. Próbkę przesyła się do laboratorium, gdzie poddawana jest ocenie mikroskopowej oraz posiewowi. Badanie jest bezbolesne, a jego wynik pozwala uniknąć niepotrzebnego lub nieskutecznego leczenia.

Egzema, czyli wyprysk, to stan zapalny powierzchniowych warstw skóry. Spowodowany jest różnymi czynnikami: kontakt z czynnikiem uczulającym, może wynikać z podrażnienia czy problemów z krążeniem żylnym. Objawy towarzyszące to świąd, zaczerwienienie, grudki i pęcherzyki na skórze. Może występować również obrzęk i opuchlizna. Zmiany mogą lokują się w różnych rejonach ciała. Wyróżniamy różne rodzaje: egzema kontaktowa alergiczna (wynika z kontaktu z czynnikiem uczulającym np. chrom, nikiel, kobalt znajdujących się w kosmetykach, ubraniach czy biżuterii oraz egzema kontaktowa toksyczna (bezpośrednie podrażnienie skóry poprzez substancję toksyczną). Bardzo trudno jest postawić diagnozę, gdyż egzema jest bardzo podobna w przebiegu do atopowego zapalenia skóry (AZS). Innym rodzajem jest AZS – wyprysk atopowy(genetyczna skłonność do reakcji alergicznej, tendencja jest wrodzona a najczęściej uczulającymi czynnikami są alergeny pokarmowe -cytrusy lub alergeny wziewne – pyłki, trawy). Skóra atopowa ma szczególne cechy (suchość, nadwrażliwość, świąd) ze względu na zniszczenie naturalnej bariery ochronnej.  Wyróżniamy również wyprysk łojotokowy, potnicowy, podudzi, pieniążkowaty.

Aby dobrać skuteczną terapie należy prawidłowo rozpoznać przyczyny jej powstania. Terapia opiera się na zastosowaniu leków sterydowych, przeciwhistaminowych, przeciwbakteryjnych czy przeciwgrzybiczych.

Łuszczyca jest przewlekłą układową chorobą autoimmunologiczną. Objawia się w postaci łuszczących się zmian skórnych. Wynika z przyspieszonej produkcji nowego naskórka. Nowe komórki dojrzewają bardzo szybko a stary naskórek nie nadąża się złuszczać. Zmiany zazwyczaj zlokalizowane są na łokciach, kolanach, pośladkach, dłoniach i stopach czy owłosionej skórze głowy. W zależności od miejsca występowania, wyróżniamy wiele rodzajów łuszczycy w tym łuszczycę stawową. Jest ona konsekwencją wieloletniej choroby łuszczycowej ogólnej i może mieć wymiar reumatoidalny lub zniekształcający. Leczenie łuszczycy jest trudne ze względu na niejednoznaczne przyczyny jej występowania. Stosuje się preparaty z kwasem salicylowym, maści sterydowe, pochodne witaminy D oraz A, czy leki immunosupresyjne. Należy pamiętać, że jest to choroba dietozależna.

Znamiona barwnikowe mogą być wrodzone oraz nabyte (łagodne i atopowe). Tworzą ostro odgraniczone plamy na skórze, których zabarwienie może być: niebieskie, brązowe, czarne lub w kolorze skóry.  W przypadku pojawienia się zmian, należy udać się na badanie przy użyciu dermatoskopu, w celu określenia znamiona oraz ustalenia dalszego postępowania. Jest to bezinwazyjna metoda diagnostyczna umożliwiająca obserwację i ocenę struktur barwnikowych na poziomie naskórka i górnych warstw skóry właściwej. Dermatoskopia odgrywa bardzo ważną rolę w prowadzeniu pacjentów ze zmianami skórnymi. Osobom z grupy ryzyka rozwoju czerniaka, daje możliwość jego wczesnego wykrycia. Usunięcie chirurgiczne znamion polega na wycięciu wrzecionowatym w znieczuleniu miejscowym. Rana zostaje zaopatrzona szwami.